Co stanie się z dziećmi?

Wyjaśnij, co Cię niepokoi i zapytaj dziecko, czy Cię zrozumiało. Zapytaj dziecko o jego uczucia, wrażenia i opinie i uważnie słuchaj.

Dziecko często poprzez swoje zachowanie pokazuje, co czuje. Jeśli zachowuje się nietypowo, może to oznaczać, że coś jest nie tak. Zabierz głos i, jeśli to konieczne, poszukaj profesjonalnej pomocy dla swojego dziecka.

Regularność i rytuały w codziennym życiu dzieci mogą zapewnić im spokój i bezpieczeństwo. Ustalone codzienne czynności i wspólne posiłki pomagają Twojemu dziecku radzić sobie w codziennym życiu.

Nie oczekuj, że będziesz musiał robić wszystko sam i zarządzać tym. Poproś o pomoc i zaangażuj inne osoby dorosłe (np. członków rodziny, sąsiadów lub przyjaciół).

Należy poinformować szkołę o zaistniałej sytuacji, aby nauczyciele wiedzieli, co się dzieje Oznacza to, że nauczyciele mogą lepiej wspierać Twoje dziecko. Powiedz dziecku, że poinformowałeś szkołę.

Dzieci często nie chcą dodatkowo obciążać rodziców i dlatego omawiają swoje problemy z bliskimi im osobami. To jest w porządku i nie ma powodu do podejrzeń. Daj dziecku pozwolenie na rozmowę z inną zaufaną osobą.

Czasami rozmowy nie wystarczą lub dzieci nie chcą rozmawiać. W takim przypadku powinieneś zwrócić się o profesjonalną pomoc.

Każda matka i ojciec inaczej okazują miłość i ciepło. Ważne jest, aby dzieci czuły się kochane i abyśmy to okazywali – każdego dnia.

Czasami pomocne jest omówienie planu awaryjnego z dziećmi, członkami rodziny lub przyjaciółmi. Tutaj możesz wyjaśnić, kto będzie opiekował się dziećmi, jeśli nie poczują się one dobrze.

Twoje dziecko nie straci do Ciebie szacunku, jeśli otwarcie porozmawiasz z nim o Twojej chorobie. Twoja odwaga w mówieniu o problemach ułatwi Twojemu dziecku omawianie własnych obaw. Może się jednak zdarzyć, że Twoje dziecko przejmie na siebie szczególnie dużą odpowiedzialność, pomagając Ci w obowiązkach domowych lub w opiece nad młodszym rodzeństwem. Porozmawiaj ze swoim dzieckiem, jeśli masz wrażenie, że przez to zaniedbuje własne zainteresowania, hobby i przyjaciół.

Ważne jest, aby zbudować dobrą sieć wsparcia i otwarcie rozmawiać o swojej chorobie z przyjaciółmi i członkami rodziny, którym ufasz. W dobrych fazach choroby możesz następnie wspólnie z nimi i dziećmi opracować plan awaryjny na wypadek kryzysu, np. miejsce, w którym dzieci mogą zjeść lunch lub gdzie można się nimi zaopiekować, jeśli nie czują się dość dobrze. Można to łatwo zastosować w sytuacji kryzysowej.  

Aktualne badania sugerują, że dzieci, których rodzic cierpi na chorobę psychiczną lub uzależnienie, są bardziej narażone na ryzyko wystąpienia choroby psychicznej lub uzależnienia. Jednak dzięki profesjonalnej pomocy oraz wsparciu przyjaciół i rodziny możesz znacznie zmniejszyć to ryzyko dla swojego dziecka. 

Wykorzystaj czas, kiedy czujesz się dobrze, aby porozmawiać z przyjaciółmi i rodziną o możliwościach opieki nad dzieckiem w sytuacji awaryjnej. Jeśli konieczne jest leczenie szpitalne, najlepszy sposób opieki nad dziećmi można omówić wcześniej ze specjalistycznym personelem kliniki lub pomocnikami rodzinnymi.

Urzędy ds. młodzieży zawsze z radością przyjmują, gdy rodzice sami kontaktują się z urzędem ds. młodzieży i proszą o pomoc. Następnie starają się wspierać rodzinę poprzez różne oferty pomocy w domu. W tym celu dostępna są Pomoce, takie  jak społeczno-wychowawcza pomoc rodzinna (SPFH), która wspiera rodziców w wychowaniu, oferty opieki indywidualnej jako wspierający kontakt i partnerzy do zajęć dla dzieci i młodzieży, grupy dzienne lub szkolne z bardziej intensywną popołudniową opieką nad dziećmi i odciążenie rodziców lub wsparcie w ramach terapii rodzinnej, w ramach której wspólnie ze wszystkimi zaangażowanymi wypracowuje się zasoby i strategie pomocnych rozwiązań. W nagłych sytuacjach, w których opieka nad dzieckiem w domu lub za pośrednictwem krewnych i przyjaciół nie jest tymczasowo możliwa, opiekę nad dzieckiem można omówić w ośrodku pomocy doraźnej ds. młodzieży.
Jedynie w skrajnych sytuacjach kryzysowych, w których dobro dziecka byłoby bardzo poważnie zagrożone, urząd ds. młodzieży może z własnej inicjatywy zabrać dziecko na pogotowie. Jeżeli jednak opiekunowie prawni sprzeciwią się temu, urząd ds. młodzieży ma obowiązek zlecić sądowi rodzinnemu szybkie sprawdzenie, czy jest to faktycznie istotne dla dobra dziecka.